《余常爱杜牧之晚花红艳静高树绿阴初之句还山居适当此时讽味不已有概于余心者用为韵作十绝 其四》

yú cháng ài dù mù zhī wǎn huā hóng yàn jìng gāo shù lv̀ yīn chū zhī jù huán shān jū shì dāng cǐ shí fēng wèi bù yǐ yǒu gài yú yú xīn zhě yòng wèi yùn zuò shí jué qí sì
qīng shān rú jiā rén，
yì fù měi ér yàn。
qíng lán xìu kě cān，
mù ǎi bì kān rǎn。