《古诗一首呈张孝达师》

gǔ shī yī shǒu chéng zhāng xiào dá shī
wú wén kāng húi féng，
nù hóng bù zhōu tiān。
zhù zhé dì wéi jué，
pán gǔ cuò è tiān huáng chóu。
kě lián kāi pì fèi shén lì，
xiān ér zhuàng huài shúi néng xīu ？
dà zāi wā huáng gǔ hóng lú，
bǔ tiān nǎi yòng wǔ sè zhī shí tóu。
zhōng yǒu yī shí bù jiàn shōu，
gū xuán tiān zhōng rú zhùi líu。
wǒ guò shí suǒ wén shí yǔ，
jīu jīu fù jī jī。
ěr hé suǒ yuàn ？
ěr hé suǒ kǔ ？
gāo gāo zhě tiān hòu zhě dì，
róng rǔ wán qū nà bù zú rǔ suǒ。
shí yì wú suǒ yuàn，
shí yì wú suǒ kǔ，
rú wǒ bèi xíng zhě，
gǔn gǔn shēng tiān chāng。
hé kuàng yǒu rén shǒu chí zào huà zhī tuó yào，
néng yǐ yīn yáng wèi tàn liàn wǔ jīn，
jīng xiě yuè yě zhī bù xiáng。
wú shǐ sàn zuò chī yóu máng，
fàn dà qiān jiè zhù chéng yǐ tiān cháng jiàn，
xiān kū tūn yuè chī má cháng。
yǐ cì tú liè tiān gǒu，
bù jiào tāo tiè shí tài yáng。
rán hòu yī diào lián lìu áo，
yíng hǎi dōng jǐn duàn áo zú，
fēn pái bā jí zhī qióng lóng。
zài gèng shí èr wàn nián yuán hùi qióng，
yǒng yǒng bù chí fú sāng gōng。
kūn gāng hù gǔ wú dú yàn，
shí shòu dé yǔ tiān dì tóng，
wǒ dú qì zhí wú yuàn tōng。